Wataha Farkas!
Nasze własne tereny. => Miłosne Ścieżki => Wątek zaczęty przez: Sashiko w Październik 12, 2013, 22:05:16
-
Piękna kryształowa fontanna w kształcie serca, piękna różowa woda o zapachu róż którą zdobi piękny uśmiechnięty amor.
-
Weszłam. Spojrzałam na fontannę.
-
Wszedłem
-Witaj.-pomachał Nasuadzie
-
Obejrzałam się.
-Witaj.
-
-Przepraszam za tego żołędzia... To niechcący.
-
To ja lecę, paa!
Wybiegłem
-
-Nic się nie stało.-mruknęłam. Spojrzałam na fontannę.-Adurna.-szepnęłam. Woda zaczęła się unosić na kształt kwiatka.
-
Weszłam, jak zwykle bezszelestnie zgrywając się z poruszającymi się drzewami. Dla zabawy podeszłam waderę i nadal nie wydając żadnego dźwięku usiadłam za nią.
Daj się zaskoczyć...Plisss
-
Zamyślona bawiłam się wodą. Po chwili w wodzie ukazała się podobizna mojej siostry, taką, jaką ją zapamiętałam.
-
Zamarłam widząc moją podobiznę w wodzie.
-Witaj-szepnełam tuż przy jej uchu. Kaptur zawsze założony ocieniał pysk tak że nie mogła mnie rozpoznać.
-
Obejrzałam się, lekko zaskoczona.
-Witaj.-mruknęłam. Podobizna siostry zniknęła, gdy tylko wadera się odezwała.
-
Gapiłam się jeszcze chwilę w w wodę. W końcu uznałam to za przewidzenie.
-
Odwróciłam się, i zauważyłam, że podobizna siostry znikła. Westchnęłam cicho.
-Adurna.-szepnęłam, patrząc w wodę, która zaczęła się unosić i ponownie zaczęła się formować w pyszczek siostry.
-
Usiadłam. Wiedziałam że to ja ale to nie miało sensu. Wadera nie mogła mnie znać. Coś mi się tam mgliście przypominało że mam siostrę ale nie bardzo.
-
Wbiegła po cichu.
-
Odwróciłam wzrok, a woda opadła. Tęskniłam za siostrą, jednak to ja ją zostawiłam. Spojrzałam na szczeniaka.
-
Czujne ucho skrytobójczyni wychwyciło miękki dźwięk łapek. Odwróciłam się błyskawicznie.
-
Przestraszyła się dorosłych nie znanych sobie wilków. Zaczęsła się lekko.
-
Odwróciłam wzrok.
-
Prychnełam.
-Jesteś przewrażliwiona Fear-warknełam do siebie dość głośno.
-
Odwróciłam się gwałtownie.
-Fear?-skąd ja znam to imię...
-
-Nie jest zbyt popularne-dziwne, zaskakująco delikatny głos pochodził od zwartej postaci przykrytej płaszczem.
-
-Ja jestem Nasuada.-powiedziałam cicho i skinęłam łbem. Ciągle po głowie chodziło mi to imię. Wydawało mi się, że znam je skądś.
-
Po cichu przyglądała się rozmowie.
-
Zamilkłam. Świetnie tak miała na imię moja siostra. Nawet wiedziałam co jej powiedziano kiedy odeszłam. Że twoja siostra umarła.
-
Podeszła do fontanny. Weszła na jej krawędź i zamoczyła w niej łapkę.
(z/w)
-
Gdybym tylko wiedziała, jak ona na prawdę wygląda.
-
Nagle zawiał jakiś dziwny wiatr który ściągnął mi kaptur z głowy. Spod niego wysunęła się długa grzywka i oczy. Jedno niebieskie drugie złote.
-
Cicho jękła z przestraszenia.
-
Spojrzałam na Fear. Oniemiałam.
-
Naciągnełam kaptur z powrotem przeklinając wiatr.
-
Poślizgnęła się i wpadła do wody.
-
Drgnęłam spoglądnowszy na szczenię. Zbliżyłam się do fontanny by je wyłowić.
-
Mruknęłam zaklęcie i szczenię unioslo się.
-
Zatrzymałam się.
-
Stanęłam na ziemi, skuliłam się.
-
-Musisz uważać.
-
Wbiłam wzrok w Nasuadę.
-
-przepraszam-pisknęła.
-
Położyłam się zamyślona.
-Miałaś siostrę?-spytałam Fear.
-
Usiadła.
-
-Chyba tak.
-
Skinęłam łbem. Spojrzałam na nią.
-
-to może pójdę-powiedziała po cichu wstając.
-
-Powiedzino jej że nie żyję. A ja przyjęłam pracę skrytobójcy.
-
-pójdę do pałacu..zjem coś i się wyśpię
-
-Dobrze.-powiedziałam zamyślona do szczeniaka
-Wiesz, miałam siostrę, i mi powiedziano, że nie żyje...
-
(SPAM! Nie no żart z/w ide się myć./)
-
Zamrugałam zaskoczona.
-
Zamyśliłam się.
-Coś mi tu nie gra...
-
Skinęłam głową.
-
Po chwili przypomniał jej się obraz mamy, zaczęła płakać. Ukrywała swoje łzy.
-
-Jak mieli na imię twoi rodzice?
-
-mamo.. kiedy znów cię zobaczę?-zapytałam patrząc w niebo.
-
Spojrzałam na szczeniaka.
-
Położyła się pod małą brzozą, gdy była mała wraz z mamą przyszła tutaj i położyła się właśnie pod tą brzozą.
-
Zamyśliłam się.
-
Czekałam na odpowiedź.
-
Swoją mocą wyczarowała małą różę.
-
-Matki nie pamiętam. Ojca też wolę nie.
-
-Byli aż tacy źli?
-
Wzięła różę do pyska i wrzuciła ją do fontanny.
-
-Nie wiem. Matki nie znałam. Ojciec mnie porzucił w górach. Zabiłam go-odparłam z zimną krwią.
-
Zapłakała.
-
Zarobiłam wielkie oczy.
-Chyba jesteśmy siostrami...
-
-Co ja robię? Nie mam prawie nikogo..
-
Uśmiechnęłam się pnuro.
-Masz dość okrutną siostrę-powiedziałam cicho.
-
-Wiem!-powiedziała po ciuch, weszła do wody zanurzyła głowę. Chciała się zabić.
-
-To co chcesz zrobić teraz jest fizycznie niemożliwe. Twój mózg spowoduje wynurzenie głowy wbrew woli-powiedziałam do szczeniaka.
-
Jak powiedziała tak i się stało. Nic nie powiedziała wybiegła.
(spadam bye.)
-
-Wielu rzeczy chyba o mnie nie wiesz. Cóż, ty również masz dość okrutną siostrę.-powiedziałam i spojrzałam na wodę.
-Brisingr.-wyszeptałam, a woda zaczęła płonąć.
-
Wzruszyłam ramionami. Już po moim stroju mogła podejrzewać że jestem skrytobójcą.
-
Usiadłam przed fontanną. Poczułam nagłe znużenie. Natychmiast przerwałam zaklęcie i zamknęłam oczy.
-
Podniosłam się z namysłem wyczerpując energię z krzaczka rosnącego obok i stworzyłam sobie z niej kawałek mięska. Zjadłam zadowolona.
-
Pobrałam energię z pobliskich roślin, które nagle uschły.
-
Spojrzałam na siostrę. Jej magia była bardzo podobna do mojej.
-
Usiadłam. Patrzyłam na wodę.
-Adurna.-wyszeptałam. Woda zaczęła się zmieniać, tworząc wodną różę. Patrząc na nią, powiedziałam w pradawnej mowie "lód", a róża skamieniała. Złapałam ją, zanim spadła na ziemię.
-
Spojrzałam na różę wyobrażając ją sobie. Po chwili róża pojawiła się przede mną a z zapasów mojej energii ubyło nieco.
-
Zaczęłam cicho wyśpiewywać pieśń, z zaklęciami. Róża samoczynnie się podniosła i uniosła w powietrze. Skończyłam pieśń, jednak lodowa róża wciąż się unosiła, wyżej i wyżej.
-
Ziewnęłam.
-
Po jakimś czasie róża zniknęła wśród chmur.
-
Położyłam się pozwalając pelerynie opasć na ziemię okrywając ciało.
-
Wycofałam się wychodząc.
-
Wyszłam.